Марук Уладзімір. Ліст рабіне. Вершы

Мінск: Мастацкая літаратура, 1987. — 127 с. Узаемасувязь чалавека і прыроды — адна з галоўных тэм зборніка. Малады паэт уважліва прыслухоўваецца да шораху лістоты, якая, «як душа, прасвечваецца», адчувае жывыя карані пракаветных палескіх соснаў, якія, спадзяецца ён, вечныя, як само жыццё на зямлі. Яркае полымя рабіны — паэтычны сімвал чалавечнасці і высокага сэнсу жыцця людзей. Вершы ў паэта часта набываюць філасофскае гучанне.