Панчанка Пімен. Горкі жолуд

Вершы. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1988. — 63 с. Паэзія Пімена Панчанкі часцей за ўсё пахмурная, нярадасная. Асабліва такой была яна ў гады вайны, калі паэт назіраў, як закрывалі «дашчанымі пальцамі» вокны хаты, каб не бачыць сваіх сыноў, якія адкочваюцца на Усход пад націскам ворага. Няма спакою Панчанку і пазней: ён убачыў, што на змену спусташэнню прыроды прыходзіць выкліканы ім працэс спусташэння чалавечых душ. А гэта — не меншае зло, гэта — канец усяму. У зборніку «Горкі жолуд», «Высокі бераг» мастак паглыбляе трагедыйныя высновы сваёй творчасці, абараняе больш актыўна чалавечае ў чалавеку.