
шлб,
множ. пошлй; повел. ф. пой-
дИ;
с
отриц.
не ходИ; прич. действ.
прош.
пошедший; деелр. пойдя)
глаг.
сов. 1. ут, уттăр, кай, кайтăр; пойтй
пешкбм çурăн ут; пойтй в лес
вăрманă кай; Пошĕл вон! Кай кун-
тăн!
2. çумă
пуçлă,
çумă
тытăн;
пошел снег юр çумă пуçлăрĕ 3. (син.
начăть)
пуçлă,
тЫтăн,
тапрăн; па-
рни пошлИ плясăть каччăсем таш-
шă ячĕç * коль на то пошлб пит
кирлех пулсăн; так не пойдет кун
пек юрамăсть; он пойдет на все ăнă
ним те чарсă тăрăймĕ; сын пошĕл
в отцă Ывăлĕ ашшĕне хЫвнă
пока 1.
нареч.
хальлĕхе, вăхăтлăхă;
пока я бÿду здесь хальлĕхе Зпĕ кун-
тă пулăтăп-ха 2. союз -чен; Надо по-
дождăть, пока пройдĕт дождь Çÿмăр
иртсе кайиччĕн кĕтĕс пулăть 3. (син.
до свидăния) СЫвă пÿлăр!, Тепре
куриччĕн!
(сывпуллашса
калани)
показăть (будущ. -ажÿ, -ăжешь,
-ăжут; повел. ф. -ажй; прич. страд.
прош. -ăзанный) глаг. сов. 1. кого-
что
кому,
на кого-что кăтăрт; пока-
з^ть дĕтям картинки ачасене ÿкер-
чĕксем кăтăрт; показăть
рукбй
на
нÿжныи дом кирлĕ çуртă алăпă
тĕллесе кăтăрт 2. кого-что (син. об-
нарÿжить, проявить) кăта^рт,
пăлăрт; студенты показăли хорбшие
знăния матемăтики студентсем ма-
тематикăнă лăйăх пĕлнине кăтăрт-
рĕç * Я емÿ покажÿ! Кăтăртăп ак
ăпĕ
ăнă! (юнаса калани)
показăться (будущ. -ажÿсь, -ăж-
ешься,
-ăжутся;
повел.
ф.
-ажйсь, -ажй-
тесь;
прич.
действ.
прош. -азăвший-
ся;
деепр. -азăвшись) глаг. сов. 1.
кÿрăн,
курăнсă кай; вдалй показă-
лись гбры инçетрĕ тусĕм курăнсă
кăйрĕç 2. тÿйăн, сĕмлен, туйăнсă
кай;
мне показăлось, что он недо-
вблен манă вăл кă'мăлсăр пÿлнăн
тÿйăнчĕ
покйнуть
(будущ.
-ну, -нешь, -нут;
прич.
страд.
прош.
-нутый)
глаг.
сов.,
кого-что (син. остăвить, уйтй) пă-
рăх, хăвăр, тухсă кай, пăрахсă кай;
он покИнул роднбе селб вăл тăвăн
ялĕнчен тухсă кăйнă
поклониться (будущ. -онк5сь, -бн-
ишься,
-бнятся; повел. ф. -онйсь,
-онйтесь; прич.
действ.
прош.
-онйв-
шийся;
деепр.
-онйвшись)
глаг.
сов.
пуç тай, саламлă
поколение (-я) сущ.
сред.
ăрÿ, йăх;
сыпăк; молодбе поколĕние çăмрăк
ăрÿ; нĕсколько поколĕний родствă
тăвăнлăхăн темиçе сЫпăкĕ; перехо-
дить из поколĕния в поколение ăру-
рăн ăрăвă куçсă пыр
покорйть (буоущ. -рк5, -рйшь, -рят;
прич.
страд. прош. -рĕнный) глаг.
сов. (син. завоевăть) парăнтăр, çĕн-
т^р,
ярсă ил, аллă ил; человек по-
корйл кбсмос этĕм тĕнч^ уçлăхнĕ
аллă
йлчĕ
покбрный прил. (син. послÿшный,
устÿпчивый) кÿнĕ, итлекен, хирĕç-
мĕн;
он покбрно согласился вăл хи-
рĕçмесĕрех кИлĕшрĕ * Покбрно
благодарн5! Чĕререн тав тăвăтăп!
покбс (-а)
сущ.
муж.
1.
ÿтă çи, ÿтă
вă'хăчĕ; наступйл покбс ÿтă вă'хăчĕ
çйтрĕ 2. çарăн, ÿлăх; лесные покб-
сы вăрмăн çаранĕсем
покрăсить (будущ. -ăшу, -ăсишь,
-ăсят; ловел.
ф.
-ăсь;
прич.
страд.
прош.
-ăшенный)
глаг.
сов.,
что
сăрлă;
пĕвĕт;
покрăсить пол урăй сăрлă; покрăсить
пряжу çип
пĕвет
покрбв (-а) сущ. муж. 1.
вйтĕм,
вИтĕ,
пĕркĕв; снĕжный покрбв по-
лей уй-хирсĕн юр вйтĕмĕ 2. Покрбв
(-а) Пукрăв (христиансем юпа уйă-
хĕн
14-мĕшĕнче
палăртакан уяв); В
Покрбв выпал первый снег Пукрав-
рă пуçласă юр çÿрĕ
покрывăло (-а) сущ. сред.; множ.
покрывăла (-ăл, -ăлам) çйтĕ, çит-