
пÿтаница, беспорядок; ант. поря-
док, упорядоченность) арпашÿ, 
йĕркесĕрлĕх, пăтăрмăх, пăтрашÿ; 
хăос в делăх ĕçсенчй арпашÿ 
хаотИческий прил. (син. беспоря-
дочный,
 пÿтаный), хаотйчески на-
реч. арпашÿллă, йĕркĕсĕр, пăтра-
шÿллă 
харăктер (-а) сущ. муж. 1. кă'-
мăл,
 чун хевтй; твердый харăктер 
çйрĕп кă'мăл; показăть харăктер чун 
хевтине
 кăтăрт
 2. (син. осЗбенность) 
ÿйрăмлăх, раснăлăх, пăллă; харăк-
тер местности çĕр пйчĕн уйрăмлă-
хĕсем 
характеризовăть (наст. -зÿю, -зÿ-
ешь,
 -зÿют; повел. ф. -зÿй; деепр. 
-зÿя)
 глаг.
 несов.
 хаклă,
 хак пар; ег<5 
характеризÿют с положйтельной 
стороны ăнă Ырă хак парăççĕ 
характерИстика (-и)
 сущ.
 жен. хак-
лăв,
 сăнлăв; хак панИ, хакланИ, 
сăнланй; дать положИтельную ха-
рактерИстику лăйăх хак пар 
характерный ирил. 1. (син. своеоб-
рăзный)
 хăйне мăйлă, хăйне евĕрлĕ, 
пăйăр; характерные черты лицă хăй-
не мăйлă сăн-пйт 2. (син. свбйствен-
ный,
 присÿщий) кăтартÿллă; харак-
терный примĕр кăтартÿллă тĕ'слĕх 
харчй (-ей)
 сущ.
 множ.;
 един.
 харч 
(-ă) муж. (син. едă, пИща) апăт, 
çимĕ,
 çимеллй, хăрччй-марчй 
хăта (-ы) сущ. жен.;
 множ.
 хăты 
(хат)
 пÿрт
 (Украинăра,
 Белоруссире, 
Кăнтăр
 Раççейре);
 х^та, крытая со-
ломой ÿлăм вйтнĕ
 пÿрт
 * моЯ хăта 
с крЯю
 погов.
 мăншăн пÿрĕ пĕр, кун-
тă ман ĕç çук 
х^ять (наст. хăю, хăешь, хăют; по-
вел.
 ф. хай; прич.
 действ.
 наст. хăя-
щий,
 прош. хăявший; прич. страд. 
прош. хăянный;
 деепр.
 хăя)
 глаг.
 не-
сов.,
 кого-что
 (син.
 порбчить, хулйть) 
ятлă,
 хурлă,
 сивлб; хăять понапрăс-
ну сăлтăвсăр хурлă 
хвалйть (наст. хвалю, хвăлишь, 
хвăлят;
 прич.
 действ.
 наст.
 хвăлящий 
и хвалящий; прич.
 страд.
 наст. хва-
лймый,
 прош.
 хвалĕнный;
 деепр.
 хва-
ля)
 глаг.
 несов.,
 кого-что (син. одоб-
рять; ант. хăять, порбчить, хулйть) 
мухтă,
 ырлă,
 мухтасă
 калă;
 хвалИть 
ученикă за усердие вĕренекене тă-
рăшÿлăхшăн мухтă; Хвалк5 за откро-
венность! Тÿррипĕ калăнăшăн ыр-
лăтăп! 
хвалиться (наст. -лк5сь, -лишься, 
-лятся;
 ирич.
 действ.
 наст. -лящий-
ся;
 деепр.
 -лясь)
 глаг.
 несов.
 (син.
 хвă-
статься) мухтăн, вĕç, вĕçкĕнлен; 
нам нечем хвалйться пИрĕн мухтан-
маллй çук 
хвăстаться (наст. -аюсь, -аешься, 
-таются) глаг. несов., кем-чем (син. 
хвалИться) мухтăн, вĕçкĕнлен; он 
хвăстается своИми успехами вăл 
хă'йĕн çитĕнĕвĕсемпĕ мухтанăть 
хвастлйвый прил., хвастлИво на-
реч. мухтăнчăк, вĕ
 'çкĕн;
 говорйть 
хвастлИвым тбном мухтансă калăç 
хвастÿн (-ă) сущ. муж., хвастÿ-
нья (-и) жен. мухтăнчăк, вĕ'çкĕн 
хватăть
1
 (наст. -ак5, -ăешь, -ăют; 
прич.
 страд. прош. -анный)
 глаг.
 не-
сов. 1. кого-что тыт, çатăрлă, ярсă 
ил;
 хватать зă руку алăрăн çатăрла-
сă тыт 2. кого
 (син.
 ловйть, задĕржи-
ватъ) ярсă тыт, тытсă чар; хватăть 
ворбв
 с полИчным
 вăрăсене
 тĕспĕ 
ярсă тыт * за сердце хватăет чĕре-
нĕх пырсă тивĕт 
хватать
2
 (наст. -ăет, -ăют) глаг. 
безл.
 несов.
 çит, çитсĕ пыр, çитĕлĕклĕ 
пул;
 денег не хватăет укçă çитмĕст 
хватăться (наст. -ăюсь, -ăешься, 
-ăются;
 повел. ф. -ăйся, -ăйтесь; 
прич.
 действ.
 наст.
 -ăющийся, прош. 
-ăвшийся;
 деепр. -ăясь)
 глаг.
 несов. 
(син. брăться) 1. за кого-что ярсă 
тыт, ярсă ил, çатăрласă тыт; хва-
тăться за нож çĕ'çĕ ярсă тыт 2. за