ΜΙΝΩΑΣ, 1996. — 273 с.
«И восходит солнце» — роман Эрнеста Хемингуэя, написанный в 1926
году.
Американский журналист Джейк Барнс отвоевал на фронтах Первой мировой и получил тяжелые ранения. В результате одного из них он стал импотентом. Барнс каждую ночь проводит с друзьями в баре на бульваре Монпарнас, надеясь, что алкоголь поможет ему залечить душевные и телесные раны, нанесенные Первой мировой войной. Джейк Барнс бесцельно колесит по Европе, пытаясь получить какие-то острые ощущения. Этот роман — невероятно смелая для своего времени история о мужчинах, которые хотят, но не могут полноценно любить.
Чтение и перевод помогут в совершенствовании новогреческого языка. Πρόσωπα δυστυχισμένα, εκπατρισμένα, ανέστια, χωρίς ή με διαλυμένες οικογένειες, ρεμάλια, αφημένα στη μανιακή κυριαρχία του σεξ - μιλούν αντί να εργάζονται - μπεκροπίνουν ολημερίς στα μπαρ, στις ταβέρνες, στο ταξίδι - δέρνονται από ζηλοτυπία -ξαναφιλιώνουν - η αηδία, το βουβό δράμα, το τέλμα.
Και οι ταυρομαχίες, ένας ολάκερος λαός - ένας όχλος που παραληρεί σε μια εφταήμερη ξέφρενη φιέστα, μεθυσμένος αδιάκοπα από το κρασί και το πάθος - άνθρωποι που ποδοπατιούνται και ξεκοιλιάζονται από τους μελλοθάνατους ταύρους, καθώς τους συνοδεύουν κοπαδιαστά στις αρένες, με αποκορύφωμα τη σαδιστικά τελετουργική θανάτωση του ζώου από τον ταυρομάχο σ ένα συγκλονιστικό και αποτροπιαστικό παιχνίδι του θανάτου.
Американский журналист Джейк Барнс отвоевал на фронтах Первой мировой и получил тяжелые ранения. В результате одного из них он стал импотентом. Барнс каждую ночь проводит с друзьями в баре на бульваре Монпарнас, надеясь, что алкоголь поможет ему залечить душевные и телесные раны, нанесенные Первой мировой войной. Джейк Барнс бесцельно колесит по Европе, пытаясь получить какие-то острые ощущения. Этот роман — невероятно смелая для своего времени история о мужчинах, которые хотят, но не могут полноценно любить.
Чтение и перевод помогут в совершенствовании новогреческого языка. Πρόσωπα δυστυχισμένα, εκπατρισμένα, ανέστια, χωρίς ή με διαλυμένες οικογένειες, ρεμάλια, αφημένα στη μανιακή κυριαρχία του σεξ - μιλούν αντί να εργάζονται - μπεκροπίνουν ολημερίς στα μπαρ, στις ταβέρνες, στο ταξίδι - δέρνονται από ζηλοτυπία -ξαναφιλιώνουν - η αηδία, το βουβό δράμα, το τέλμα.
Και οι ταυρομαχίες, ένας ολάκερος λαός - ένας όχλος που παραληρεί σε μια εφταήμερη ξέφρενη φιέστα, μεθυσμένος αδιάκοπα από το κρασί και το πάθος - άνθρωποι που ποδοπατιούνται και ξεκοιλιάζονται από τους μελλοθάνατους ταύρους, καθώς τους συνοδεύουν κοπαδιαστά στις αρένες, με αποκορύφωμα τη σαδιστικά τελετουργική θανάτωση του ζώου από τον ταυρομάχο σ ένα συγκλονιστικό και αποτροπιαστικό παιχνίδι του θανάτου.