Стаф Леапольд. Высокія дрэвы. Вершы

Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. — 127 с. — (Паэзія народаў свету). Леапольд Стаф (1878—1957) — класік польскай літаратуры. Яго паэзіі ўласцівая арыентацыя на класічныя традыцыі, апяванне вечных этычных і эстэтычных каштоўнасцей, духоўнай гармоніі, культу цудоўнага ў жыцці і мастацтве. У. Калеснік. Зямное і занябеснае.
Снег.
Сон на крылах змяркання.
Слота.
Дзівацкі сабор.
Цар.
Восеньскі дождж.
Таямніца.
Прыйсце.
Енк выклятых завулкаў.
Рана.
Пра добрую ноч.
Самотная віла.
Цнатлівыя бярозы.
Праз парк юнацтва.
Просьба аб крылах.
Змрок.
Хрысця з-пад плота.
Вясновай ноччу.
Ад тлуму места.
Восеньскі туман.
Смерць вандроўніка.
Пагодным днём.
Хвіля.
О, струны ўспамінаў...
Кахаць і губляць.
Ноч.
Мне нішто не замуціць.
Дождж крыві і агню.
Мы ўсёй душою там.
Пчолы.
Бульбяное поле.
Снегавік.
Дарога.
Кумканне жабаў.
Цень.
Захад сонца.
Забыты.
Хваласпеў барвам.
Ідзе гасцінцам.
Хворыя ў прыёмнай.
Высокія дрэвы.
Па абедзе ў бедную нядзелю.
Від з узгорка.
Напрадвесні.
Куток.
Poggibonsi.
Вечаровае святло.
Bоnассіа.
Пахвала.
Сонечны гадзіннік.
Непраўдападобнае мора.
Мітынг.
Ашчадны.
Дахі! Вы сузіраеце вулкі ў пагардзе...
Восеньскі захад.
У дарозе.
Спрэчнасць.
Вяртанне.
Фантан.
Над стаўком.
На золку.
Otium.
Шукальнік.
Хто той дзівачны незнаёмы.
Змярканне.
Б. Л.
У старым садзе.
Ніка з Самафракіі.
Дваістасць.
Над светам.
Пры думцы.
Над змрочным светам ноч і ціша.
Першы шпацыр.
Звяздар.
Кругі.
Раска.
Дымы.
Назаўтра.
Крыўда.
Здарэнне.
Правёўшы ўсіх сяброў.
Пажыццёвыя зборнікі вершаў Л. Стафа.